پیش‌بینی استرس بر اساس تاب‌آوری با نقش میانجی تنظیم هیجان در بین زنان نابارور

چکیده

هدف این پژوهش، پیش‌بینی استرس بر اساس تاب‌آوری با نقش میانجی تنظیم هیجان در زنان نابارور بود. این پژوهش از نوع کاربردی و با طرح توصیفی-همبستگی (تحلیل مسیر) انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی زنان مراجعه‌کننده به مراکز ناباروری شهر تهران در نیمه اول سال 1403 بود. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شد و 200 زن نابارور به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه استرس هری (2011)، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003)، و مقیاس تنظیم هیجان جان و گراس (2003) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS نسخه 25 و AMOS نسخه 26 و به‌کمک تحلیل مسیر بررسی شدند. نتایج نشان داد تنظیم هیجان نقش میانجی در رابطه بین تاب‌آوری و استرس در زنان نابارور دارد. تاب‌آوری به‌طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق تنظیم هیجان بر کاهش استرس تأثیرگذار است. شاخص‌های برازش مدل شامل CFI=0.910، RMSEA=0.072 و GFI=0.908 نشان‌دهنده برازش مناسب مدل بودند. ضرایب مسیر بین تاب‌آوری و استرس (β=-0.271, p<0.01) و بین تنظیم هیجان و استرس (β=-0.271, p<0.01) معنی‌دار بودند. تاب‌آوری می‌تواند به‌صورت مستقیم و از طریق افزایش توانایی تنظیم هیجان، استرس زنان نابارور را کاهش دهد. این یافته‌ها اهمیت آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان و تقویت تاب‌آوری را در مداخلات روان‌شناختی برای کاهش استرس در زنان نابارور تأیید می‌کند.