مقایسه تاثیر درمان ذهنی­ سازی و درمان فراتشخیصی یکپارچه ­نگر بر ثبات و شادکامی زناشویی زنان دارای تجربه خیانت زناشویی

چکیده

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر درمان ذهنی­سازی و درمان فراتشخیصی یکپارچه­نگر بر ثبات و شادکامی زناشویی زنان دارای تجربه خیانت زناشویی بود. این پژوهش از لحاظ نوع اطلاعات و دانش به‌دست‌آمده، پژوهشی کاربردی است و از لحاظ روش تحقیق نیز مبتنی بر روش تحقیق شبه آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بنابر نظر دلاور (1385) 15 نفر برای هر گروه در تحقیقات نیمه­آزمایشی می­تواند نتایج معتبری را از لحاظ آماری بدنبال داشته باشد و از این روی نمونه مورد مطالعه این پژوهش 45 نفر از زنانی بودند که به­صورت هدفمند از میان زنان مراجعه­کننده به مراکز مشاوره شهر تهران (مرکز مشاوره شیوا، خانه شیرین و مرکز مشاوره مشکات)،که تجربه خیانت زناشویی داشتند انتخاب و به صورت تصادفی به سه  گروه 15  نفره (گروه کنترل 15 نفر، گروه آزمایش اول 15 نفر و گروه آزمایش دوم 15 نفر) گمارده شدند. یک گروه آزمایش تحت درمان ذهنی­سازی و گروه آزمایش دیگری تحت درمان فراتشخیصی یکپارچه­نگر قرار گرفتند. جمع­آوري داده­ها بر اساس پرسشنامه های بی ثباتی زناشویی بوث و همکاران (1983) و شادمانی زناشویی آزرین و همکاران (1973)، انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌های به‌دست‌آمده از طریق نرم­افزار SPSS در دو بخش توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق گویای آن بود که درمان ذهنی سازی بر بی ثباتی زناشویی گروه آزمایش معنادار ولی درمان فراتشخیصی بی تاثیر بوده است. دیگر یافته ها نیز بیانگر بود که در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد و نشان دهنده عدم اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر و درمان ذهنی‌سازی در افزایش میزان شادکامی زناشویی زنان دارای تجربه خیانت زناشویی بوده است (05/0<p).