مقایسه اثربخشی درمان كارآمدی هيجانی با درمان مديريت رنج بر خودكنترلی و معناي زندگی در افراد مبتلا به سندرم روده تحريك ­پذير

چکیده

استفاده از درمان‌های روان­شناختی برای افراد مبتلا به سندروم روده تحریك پذیر، می­تواند موجب ارتقاء توانمندی آنها شود. بر همین اساس، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان كارآمدی هیجانی با درمان مدیریت رنج بر خودكنترلی و معنای زندگی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریك پذیر اجرا شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه­آزمایشی در سه مرحله پیش­آزمون،  پس­آزمون و پیگیری با گروه كنترل است. جامعه آماری كلیه بیماران سندرم روده تحریك پذیر مراجعه كننده به كلینیك های گوارش در شهر اصفهان در زمستان 1403 بودند، كه از میان آن­ها 60  بیمار به صورت هدفمند انتخاب و در سه گروه (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه خودكنترلی (تانجنی و همکاران، ۲۰۰۴) و پرسشنامه معنای زندگی (استگر و همکاران، ۲۰۰۶) برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. دو گروه درمان، هر یك طی 8 جلسه 75 تا 95 دقیقه­ای تحت آموزش و درمان قرار­گرفتند و گروه كنترل هیچگونه درمانی دریافت ننمود. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های تكرار شده و آزمون تعقیبی بونفرونی از طریق نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل گردید. نتایج نشان داد برای هر دو متغیر خودكنترلی و معنای زندگی بین گروه درمان كارآمدی هیجانی و درمان مدیریت رنج با گروه كنترل تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p)، ولی بین دو درمان با یكدیگر تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<p).  به این معنی كه اثربخشی درمان كارآمدی هیجانی و درمان مدیریت رنج بر افزایش خودكنترلی و معنای زندگی یكسان بود. با توجه به اثربخشی یكسان درمان كارآمدی هیجانی و درمان مدیریت رنج بر خودكنترلی و معنای زندگی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریك پذیر، این امكان كه از این درمان‌ها در كنار درمان‌های پزشكی برای این بیماران استفاده شود وجود دارد.