پیش بینی اضطراب مزمن بر اساس حمایت اجتماعی و مهارت های مقابله‌ای در دانشجویان

چکیده

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی اضطراب مزمن دانشجویان بر اساس میزان حمایت اجتماعی ادراک‌شده و مهارت‌های مقابله‌ای انجام پذیرفت. این مطالعه از نوع کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی با رویکرد همبستگی پیش‌بینانه بود. داده‌ها به شیوه کمی و غیرآزمایشی گردآوری شده و روابط بین متغیرها بدون مداخله پژوهشگر، مورد بررسی قرار گرفت.جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ بود که تعداد آن‌ها بالغ بر ۲۴۰۰۰ نفر گزارش شد. با استفاده از فرمول اصلاح‌شده کوکران و در نظر گرفتن سطح اطمینان 95٪، میزان پراکندگی 0.5، و خطای مجاز 0.05، حجم نمونه معادل ۳۷۸ نفر برآورد گردید. نمونه‌گیری به شیوه دردسترس انجام شد.معیارهای ورود شامل اشتغال به تحصیل، دارا بودن حداقل مدرک دیپلم، سن ۲۰ تا ۴۰ سال، رضایت آگاهانه، و عدم ابتلا به اختلالات روانی بود. معیارهای خروج شامل عدم تکمیل پرسش‌نامه‌ها، پاسخ‌های ناسازگار، ابتلا به بحران روانی در حین پژوهش و انصراف داوطلبانه در مراحل اجرا بود.گردآوری داده‌ها از طریق سه پرسش‌نامه استاندارد انجام شد: ۱. اضطراب مزمن با پرسش‌نامه بک (BAI) ۲. حمایت اجتماعی با پرسش‌نامه فیلیپس (SS-A) ۳. مهارت‌های مقابله‌ای با چک‌لیست کارور بر اساس مدل لازاروسروایی ابزارها از طریق روایی محتوا و تأیید خبرگان حوزه انجام شد، و پایایی آن‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تأیید گردید (همگی بالاتر از 0.7). داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار SPSS در دو سطح توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، نمودار) و استنباطی (کولموگروف–اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، رگرسیون تک‌متغیره و چندگانه) تحلیل شد.نتایج تحلیل نشان داد که میزان اضطراب مزمن به‌طور معناداری از طریق حمایت اجتماعی ادراک‌شده و مهارت‌های مقابله‌ای قابل پیش‌بینی است. این یافته‌ها نشان‌دهنده نقش مهم حمایت اجتماعی و سبک‌های مقابله‌ای در کاهش اضطراب دانشجویان بوده و مبنای پیشنهادهای اجرایی پژوهش محسوب می‌گردد