مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی راه‌حل‌مدار و زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بهبود کیفیت زناشویی زوجین

چکیده

مقدمه: کاهش کیفیت زناشویی بین زوجین و بروز فرسودگی شغلی می‌تواند اثرات و پیامدهای بالقوه مضر و خطرناکی را برای زوجین و فرزندان به همراه داشته باشد. بنابراین، این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی راه‌حل‌مدار و زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بهبود کیفیت زناشویی زوجین انجام شد.

روش­کار: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون_- پس‌آزمون با گروه گواه همرا با مرحلۀ پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره گنج مهر بابل در سال ۱۴۰۴ بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، ۳۰ زوج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۰ زوج) قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش تحت زوج‌درمانی هیجان‌مدار (۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای) و زوج‌درمانی راه‌حل‌مدار گروهی (۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای) قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم‌افزار SPSS-۲۴ تجزیه و تحلیل شدند.

یافته­ها: نتایج نشان داد که گروه‌های مداخله زوج‌درمانی راه‌حل‌محور و زوج‌درمانی هیجان‌محور در مقایسه با گروه کنترل، در تمام ابعاد کیفیت زناشویی میانگین بالاتری داشتند(05/0>p). همچنین نتایج نشان داد که تنها در پس‌آزمون در خرده­‌مقیاس توافق، میانگین گروه راه‌حل‌مدار به‌طور معناداری بالاتر از گروه هیجان‌مدار بود (05/0>p)؛ اما در مرحله پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین در سایر خرده‌مقیاس‌های کیفیت زناشویی، یعنی خرده‌مقیاس‌های رضایت و انسجام، تفاوت معناداری در مراحل پس‌آزمون و پیگیری مشاهده نشد.

نتیجه­گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان نتیجه گرفت که هر دو رویکرد زوج‌درمانی می‌توانند برای بهبود کیفیت زناشویی زوجین پرستار و کاهش افکار طلاق مورد استفاده قرار گیرند.