اثربخشی روان درمانی گروهی مثبت گرا بر کیفیت زندگی کارکنان فرمانده انتظامی شهرستان بویراحمد

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر روان‌درمانی گروهی مثبت‌گرا بر ارتقای کیفیت زندگی کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان بویراحمد بود. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون–پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی شهرستان بویراحمد بود که از میان آن‌ها 50 نفر به‌صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 25 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه جمعیت‌شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی 26‌سؤالی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) بود. گروه آزمایش در 12 جلسه روان‌درمانی گروهی مثبت‌گرا شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیره در نرم‌افزار SPSS-24 تحلیل شد. نتایج نشان داد که روان‌درمانی گروهی مثبت‌گرا به‌طور معناداری موجب افزایش نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (F(1,46)=57.551, p<0.0001, η²=0.556). این اثر در مرحله پیگیری دو ماه پس از مداخله نیز پایدار ماند (F(1,46)=50.126, p<0.0001, η²=0.521). میانگین نمره کیفیت زندگی گروه آزمایش از 62.6 در پیش‌آزمون به 83 در پس‌آزمون افزایش یافت، در حالی که گروه کنترل تغییری معنادار نداشت. یافته‌های پژوهش نشان داد روان‌درمانی گروهی مثبت‌گرا می‌تواند کیفیت زندگی کارکنان پلیس را بهبود بخشد و در افزایش بهزیستی روانی و عملکرد سازمانی آنان مؤثر باشد. پیشنهاد می‌شود کارگاه‌های آموزشی مثبت‌نگر به‌صورت دوره‌ای برای کارکنان سازمان‌های پرتنش مانند نیروی انتظامی برگزار گردد.