مطالعه اثربخشی قصه گویی بر نشانه‌های اضطراب و حافظه کاری در کودکان با اختلال یادگیری خاص

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی قصه‌گویی بر نشانه‌های اضطراب و حافظه کاری در کودکان دارای اختلال یادگیری خاص بود. این مطالعه از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دوره ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص مراجعه‌کننده به مرکز اختلالات یادگیری شهرستان خوی در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ بود. از میان آنان ۳۰ کودک به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه قصه‌گویی و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل آزمون حافظه کاری N-Back و مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (فرم کوتاه) بود. گروه آزمایش طی ۵ هفته در جلسات قصه‌گویی شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک و تحلیل کوواریانس با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۷ تحلیل شدند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از کنترل اثر پیش‌آزمون، بین دو گروه در متغیرهای حافظه کاری (پاسخ صحیح و خطا) و اضطراب تفاوت معناداری وجود داشت (p < 0.001). در گروه آزمایش، میانگین نمرات حافظه کاری به‌طور معناداری افزایش و سطح اضطراب کاهش یافت. با این حال، تفاوت در مؤلفه بدون پاسخ معنادار نبود. این یافته‌ها نشان دادند که قصه‌گویی باعث بهبود عملکرد حافظه کاری و کاهش اضطراب در کودکان دارای اختلال یادگیری خاص شد. یافته‌ها نشان دادند که قصه‌گویی می‌تواند به‌عنوان یک روش آموزشی و درمانی مؤثر، موجب کاهش اضطراب و بهبود حافظه کاری در کودکان با اختلال یادگیری خاص شود. استفاده از این روش به‌عنوان راهبردی کم‌هزینه، جذاب و غیردارویی در محیط‌های آموزشی و توان‌بخشی توصیه می‌شود.