پیش‌بینی میزان تفکر به خودکشی در زنان بر اساس ابعاد تاریک شخصیت و طرد اجتماعی

چکیده

هدف این پژوهش شناسایی و پیش‌بینی میزان افکار خودکشی در زنان با توجه به ابعاد تاریک شخصیت و تجربه طرد اجتماعی به‌منظور ارائه چارچوبی برای ارزیابی و پیشگیری از خطر خودکشی بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان زن متأهل دانشگاه آزاد اسلامی شهر شیراز در سال ۱۴۰۳ بود. تعداد ۲۰۰ نفر از طریق نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه افکار خودکشی بک (BSSI)، مقیاس شخصیت تاریک دوازده‌گویه‌ای (DTDD) و مقیاس چندبعدی طرد اجتماعی ادراک‌شده (MSPSS) بود. پایایی ابزارها با آلفای کرونباخ بین ۰٫۷۷ تا ۰٫۸۹ تأیید شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ و با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ابعاد تاریک شخصیت به‌طور کلی ۳۴ درصد از واریانس افکار خودکشی را تبیین می‌کنند (R = 0.584, R² = 0.341, F = 58.225, p < 0.001). در این مدل، خودشیفتگی (β = 0.321, p = 0.001) و جامعه‌ستیزی (β = 0.255, p = 0.005) پیش‌بینی‌کننده‌های معنادار بودند، اما فریبکاری (p = 0.121) نقشی معنادار نداشت. همچنین طرد اجتماعی به‌تنهایی ۱۲ درصد از تغییرات افکار خودکشی را پیش‌بینی کرد (R = 0.352, R² = 0.123, F = 48.097, p < 0.001). افکار خودکشی در زنان تحت تأثیر ترکیب عوامل فردی و اجتماعی قرار دارد. ویژگی‌های شخصیتی مخرب به‌ویژه خودشیفتگی و جامعه‌ستیزی و نیز تجربه طرد اجتماعی نقش مهمی در افزایش خطر افکار خودکشی دارند. مداخلات پیشگیرانه باید بر شناسایی این ویژگی‌ها و تقویت حمایت اجتماعی تمرکز کنند.