شناسایی عوامل تداوم اضطراب وجودی در جوانان فاقد هدفمندی زندگی

چکیده

هدف این پژوهش شناسایی عوامل تداوم اضطراب وجودی در جوانان فاقد هدفمندی زندگی با رویکرد کیفی است. این مطالعه با استفاده از روش تحلیل مضمون و رویکرد کیفی انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با ۲۱ جوان ساکن تهران که فاقد هدفمندی مشخص در زندگی بودند، گردآوری شد. نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و داده‌های مصاحبه‌ها به کمک نرم‌افزار Nvivo نسخه ۱۲ تحلیل شد. نتایج پژوهش سه مقوله اصلی را آشکار ساخت: ۱) فقدان معنا و هدفمندی (سردرگمی هویتی، ناامیدی نسبت به آینده، پوچی ارزش‌ها، بی‌هدفی تحصیلی و شغلی، مقایسه اجتماعی و احساس شکست، فقدان هدف‌گذاری شخصی، عدم مشارکت در فعالیت‌های معنادار)، ۲) تجربه مستمر اضطراب وجودی (نگرانی درباره مرگ و فناپذیری، تنهایی، تعارض با انتظارات اجتماعی، بلاتکلیفی، ترس از بی‌ارزشی، احساس عدم کنترل)، ۳) موانع مقابله و مدیریت اضطراب (نبود حمایت خانوادگی، ضعف مهارت‌های مقابله‌ای، الگوهای فکری ناسازگار، نبود دسترسی به خدمات روان‌شناختی، تأثیر رسانه‌های اجتماعی، تابو بودن بیان مشکلات روانی). نقل‌قول‌های شرکت‌کنندگان عمق تجربه زیسته آنها را نشان داد. اضطراب وجودی جوانان فاقد هدفمندی زندگی، پدیده‌ای چندعاملی و پیچیده است که تحت تأثیر ترکیبی از عوامل فردی، اجتماعی و فرهنگی تداوم می‌یابد. یافته‌ها ضرورت طراحی مداخلات روان‌شناختی، آموزشی و حمایتی جهت ارتقای هدفمندی و معنا در زندگی جوانان را برجسته می‌سازد.