تحلیل تجارب دگرگونی هویت فردی در نوجوانان دارای اختلال دوقطبی

چکیده

هدف این پژوهش، تحلیل تجارب دگرگونی هویت فردی در نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی از منظر پدیدارشناسی تفسیری بود. این مطالعه با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی تفسیری انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساخت‌یافته با ۱۸ نوجوان مبتلا به اختلال دوقطبی که به‌صورت هدفمند از میان مراجعان مراکز روان‌شناسی در تهران انتخاب شده بودند، گردآوری شد. مصاحبه‌ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت و به‌طور کامل ضبط، پیاده‌سازی و سپس با استفاده از نرم‌افزار NVivo مورد تحلیل مضمون قرار گرفت. تحلیل داده‌ها منجر به استخراج سه مقوله اصلی شامل: ۱) هویت‌پریشی و ناپایداری شخصی، ۲) تلاش برای بازسازی هویت، و ۳) ادراک اجتماعی از اختلال و تأثیر آن بر هویت شد. در مجموع 16 زیرمقوله و بیش از 70 مفهوم (کد باز) شناسایی گردید. نوجوانان تجربه‌هایی چون دوگانگی در خود، سردرگمی در تصویر ذهنی، جستجوی معنا در بیماری، پنهان‌سازی اختلال، و بازتعریف نقش اجتماعی را گزارش کردند. تعامل بین عوامل درونی و بیرونی در شکل‌گیری مجدد هویت نقش کلیدی داشت. اختلال دوقطبی در نوجوانان فراتر از یک اختلال خلقی، تأثیرات بنیادینی بر خودپنداره و انسجام هویت فردی دارد. یافته‌ها بر ضرورت رویکردهای درمانی چندبعدی که بر بازسازی هویت و کاهش انگ اجتماعی تمرکز دارند، تأکید می‌کند. توجه به روایت‌های درونی، خلاقیت و حمایت‌های اجتماعی می‌تواند فرآیند بازیابی هویت را تسهیل کند.